Ein paar Gedichte zum Thema „Rettet den Dialekt“
Von Leopold Fröhlich
Am Zenträu (Friedhof)
Zu Ollahäuligen is mas gwennt,
das ma zu de Toten rennt.
Rekruten stengan vorm Eingaung,
„Fias schwoaze Kreiz, herzlichen Daunk.“
De Mauna und de oiden Vetteln,
schleppen Kränz und a Buschketteln.
An Marsch spüt des Müllitär,
Noten lesen, des is schwer.
A da Burgamasta hot wos zsogn,
an Kraunz zum Denkmoi tuat er trogn.
Grod wia da Pforra de Leit tuat segna,
faungts scho wida au zum regna.
Den Huat aufgsetzt den Krogn aufgstöt,
iazt kummt ma drauf, der Schirm, der föht.
Beim Grob tuat ma a Liacht auzinden,
und bet fiad Toten und de eiganan Sinden.
De Oma, gaunz laut plärrt sie:
„Moch a Kreiz, des is da Gheartsie“
Mia gengan vurbei, aun ana frischen Gruam,
mit a poar oiden Bana spün do Buam.
Daham hob i nur an Wunsch,
i haz ma ei und trink an Punsch.
Auf da Stroßn
Wia i so zu mein Auto kum
sand Scheibn augfruan, rundumatum.
Ausparken geht an net guat,
wie hint ana draupiken tuat.
Daunefoan is a net leicht,
wie si da Autobus vurbeischleicht.
De Rettung foaht glei hinta eam,
mit Blauliacht und an großn Lärm.
Foaht der weida oder is der tot,
de Aumpe zeigt scho wida rot.
A Lostla steht in zweita Spua,
sche laungsaum valier i mei Ruah.
Auf grün schoit Aumpe noch ana Ewichkeit,
am Zebrastrafen san no a Haufen Leit.
Glei hob is gschoft, i bin am Züh,
an Parkplotz finden, des is zufüh.
Noch anigen laungen Runden,
hob i no a Lucken gfunden.
Volla Freid steig i aus,
i steh wida vur mein Haus.
Im Gemeindebau
Glei gaunz unt im Süterau,
lebt a Bär von an Mau.
Driwa, an Stock hecha,
wohnt de oide Frau Reschecha.
Junge Leit wohnan glei wisawie
mauche in da Nocht an Radau wie nie.
Des geht bis in da Fruah,
über Tog is daun a Ruah.
Am Gaung ums Eck,
lebt da bese Hawranek
der am meisten plärrt,
wei eam ollas steat.
Buam spün im Hof min Boin,
obwois des überhaupt net soin,
und da Peda da Wedel,
schiasst eam da Hausmastarin am Schädl.
Wenn de Hausmastarin bis auft Nocht
amoi a poar Stritzl bocht,
stengan Gschroppen vur da Tia,
frogn gaunz frech: keart der mir?
Haum de Leit amoi Surgn,
wolln sa sie wos burgn,
gibts amoi wos zum begln,
jo, Hausmastarin wiats scho regln.
Im Wiazhaus
De Hocken, de is iatzn aus,
der erste Weg, zum Wiazhaus.
De Wiatin bringt ma glei mei Bia,
auf des gfreih i mi seit in da friah.
Mei Spezl kummt eina gschwind,
und gfreit si wia a klanes Kind.
Mia haum uns aniges zum dazöhn,
des negste Bia deaf do net föhn.
Grod so nochn dritten Bia,
steht mei Oide in da Tia.
Des ane waas de guate Frau,
das i do bin gaunz genau.
„Du vasaufst des gaunze Göd,
des mia in mein Taschl föht.“
Wia i grod wos sogn woit,
hots aufs Mäu mia ane knoit.
„Sakra, iatsn bist owa stad,
vom Bia wiast du scho gaunz blad.
Du waast, wos da Dokta hot gsogt,
a Lewaschodn der di scho plogt.“
Mei Oide scho gaunz rot vua Zurn,
hot mi pockt, hint und vurn.
Mei Spezl hot nur so gschaut,
und ka Wurt mehr sogn traut.
Mia san schnö auße bei da Tia,
Spezl, serwas bis murgn in da Friah.
Im Woatezimma
Beim Dokta sitz i im Woatezimma,
rundumatum a stöhna und gewimma.
Weis mi oabeiten net gfreit,
sitz i do unta lauta kraunke Leit.
I brauch eh nua an Staund,
sunst bin i guat beinaund.
Noch zwa Stund kum i drau,
und da Dokta schaut mi au.
„In da Hockn sans gauns fies
Und a sunst gehts ma mies.
Mir brennt an no da Oarsch.“
„Hämorrieden host, liawa Schorsch,
und gsoffen host grod gnua,
an Lewaschoden no dazua.
Do, de Zapferl san fian Darm,
fressen deafst a Gmias ohne Rahm.
Und dast ma net vagisst,
dast drei Puiva olle Tog frisst.
Legst die nieder glei mei Liawa,
sunst kriagst ma no a Fiawa.“
I denk ma da Gelehrte,
is via mi gaunz da Vakehrte.
Iazt lieg i do in mein Bett,
jo so a Staund, des is a Gfrett.
In da Schui
Heite bin i scho spät drau,
beim Einegeh schaut mi da Schuiwat au.
Aufegrennt, ins Zimma gaunga,
da Untaricht hot scho aungfaunga.
In da Pause hot mi a gressas Kind sekkiert,
am liabsten hät i eam ane gschmiert.
De Lehrer woan heit a schlecht drauf,
do tats di wundan waun i sauf.
Länger muas i heit dobleim,
i muaß no wos ohschreim.
Spät kum i ham, so uma ocht,
i bin Direktor, guate Nocht.